Στο κεφάλαιο των ψευδαισθήσεων υπάρχουν κάποια ερωτήματα που δίνονται ως ασκήσεις για τον αναγνώστη. Εδώ παρουσιάζονται οι απαντήσεις που εγώ θα έδινα σε αυτά τα ερωτήματα. Καλό θα ήταν πριν δείτε τις απαντήσεις αυτές, να προβληματιστείτε και μόνοι, προσπαθώντας να δώσετε τις δικές σας απαντήσεις.

1.Τι θα απαντούσατε σε έναν καπνιστή που θα σας έλεγε ότι «μου αρέσει η μυρωδιά του τσιγάρου, ιδίως όταν έχω ώρα να καπνίσω»;
Απάντηση: Και η μυρωδιά ενός αρώματος μπορεί να μας αρέσει, δεν πασαλειβόμαστε όμως με αυτό κάθε μέρα για όλη μας τη ζωή. Όπως η γεύση, έτσι και η μυρωδιά του τσιγάρου είναι αντικειμενικά άσχημη για κάθε άνθρωπο. Ακόμα και οι καπνιστές ενοχλούνται από τον καπνό των άλλων. Ανεχόμενοι την απαίσια οσμή του καπνού, έχουν κάνει μία ακόμα παραχώρηση, όπως έχουν κάνει με την άσχημη γεύση του καπνού,  προκειμένου να παίρνουν τη δόση τους. Αυτή η ψευδαίσθηση είναι σχετικά σπάνια.

2.Τι θα λέγατε σε κάποιον που όταν κόψει το κάπνισμα λέει ότι μπαίνει σε μεγάλο πειρασμό όταν περνά μπροστά από το περίπτερο που αγόραζε τσιγάρα;
Απάντηση: Όσο κάπνιζα τα περίπτερα δεν ήταν για μένα απλώς πρατήρια του ναρκωτικού, αλλά πρατήρια χαλάρωσης, απόλαυσης, κατάργησης μοναξιάς, κλπ. Συνειδητοποιώντας ότι αυτές οι υπηρεσίες ήταν ψεύτικες, αμέσως διαλύθηκε κάθε πειρασμός όταν περνούσα μπροστά από τα περίπτερα.

Τώρα πλέον βλέπω τα περίπτερα ως πρατήρια μάταιης καθυστερημένης ενόχλησης που επιπλέον οδηγεί σε πρόωρο θάνατο. Επίσης τα βλέπω σαν μικρά γραφεία της εφορίας στα οποία κάποιοι άνθρωποι πληρώνουν ένα συγκεκριμένο είδος φόρου, τον ΦΟΡΟ ΒΛΑΚΕΙΑΣ.

ΝΙΩΘΩ ΩΡΑΙΑ όταν περνώ μπροστά από περίπτερα, για τον ίδιο λόγο που νιώθω ωραία όταν βρίσκομαι με καπνιστές. Συνειδητοποιώ με μεγάλη ικανοποίηση από τι έχω γλυτώσει.


ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΑΣΚΗΣΗ:
Βρείτε τα υποσυνείδητα μηνύματα στην διπλανή διαφημιστική εικόνα. Βρείτε τα πιθανά υποσυνείδητα μηνύματα ψεύδους που κρύβει. Για να σας βοηθήσω λίγο, τι μήνυμα θέλει να μας περάσει η εικόνα κατά τη γνώμη σας;

Αφού σκεφτείτε λίγο και δώσετε μία δική σας απάντηση, μπορείτε να πάτε εδώ και να διαβάσετε (στα αγγλικά) μία πολύ καλή ανάλυση.

Να και άλλη μία για όσους τους αρέσει να βασανίζουν το μυαλό τους..

Γιατί η δερματική φαγούρα (αναφέρεται ως παράδειγμα στο βιβλίο στο κεφάλαιο των ψευδαισθήσεων) ΔΕ δημιουργεί εθισμό;

Απάντηση: Αν παραλληλίσουμε την ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΗ ΦΑΓΟΥΡΑ με την καθυστερημένη ενόχληση νικοτίνης και το ΞΥΣΙΜΟ με το κάπνισμα τσιγάρων, τότε η απάντηση στο ερώτημα είναι απλή.

Καπνιστής δε γίνεται κάποιος απλά από τη λήψη νικοτίνης κι αυτό το είδαμε στο βιβλίο όταν εξηγήσαμε γιατί δε γίνονται καπνιστές όσοι εργάζονται σε μέρη με πολύ καπνό. Τον καπνιστή τον δημιουργούν οι ΛΑΘΟΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΙ που κάνει το υποσυνείδητο. Όταν λοιπόν νιώθω ενοχλητική φαγούρα δε σκέφτομαι:

«μπορώ να τη θεραπεύσω με Ξύσιμο! (τσιγάρα)»…

αλλά καταλαβαίνω ότι απλώς ανακουφίζεται προσωρινά με Ξύσιμο και θεραπεύεται παντοτινά με αποχή από το Ξύσιμο. Στην περίπτωση του τσιγάρου νομίζουμε το αντίθετο. Ότι η ενόχληση οφείλεται στην «έλλειψη τσιγάρων» και ότι θεραπεύεται με τσιγάρα.

Όταν μετά από καιρό μου έχει περάσει η φαγούρα και μου τύχει μια στεναχώρια δεν υπάρχει περίπτωση να πω:

«Ας αποκτήσω πάλι δερματική φαγούρα, έτσι ώστε η απόλαυση που θα παίρνω από το Ξύσιμο να με βοηθά στα προβλήματα της ζωής».

Αντί αυτού ξέρω ότι η το Ξύσιμο δεν προσφέρει βοήθεια σε στεναχώριες. Προσφέρει μόνο ανακουφιστική παύση της ενόχλησης της φαγούρας. Όταν λοιπόν είμαστε στεναχωρημένοι ΞΕΡΟΥΜΕ ότι η ευχαρίστηση του Ξυσίματος δε μπορεί να απαλύνει τη στεναχώρια μας αλλά μόνο τη φαγούρα. Για το τσιγάρο όμως ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ότι ανακουφίζει ΜΟΝΟ την καθυστερημένη ενόχληση νικοτίνης!

ελπίζω να μη σας μπέρδεψα! :))