Hi, Niki εδώ,
Θανάση και Γιώργο σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις!
Επιστρέφω μετά από ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΚΑΠΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟ 1995 για ένα update της περίπτωσής μου. :victory:
Λοιπόν. Έχω good news και bad news!! Η ιστορία μου είναι ιστορία επιτυχίας, αλλά υπάρχει μία μικρή -ίσως κακή- λεπτομέρεια. "There is a catch", που λένε.
Λοιπόν: Σε συνέχεια του προηγούμενου post, όντως με την ανάγνωση του βιβλίου, το κάπνισμα -ψυχολογικά, νοητικά και πνευματικά- αποτέλεσε παρελθόν για μένα. Μπήκε ένα τεράστιο Χ. ΤΕΛΟΣ. Επιπλέον, και πολύ σημαντικό, το ξανακύλισμα κατέστη ΑΔΥΝΑΤΟΝ. Δεν υπάρχει περίπτωση με αυτά που διάβασα να ανάψω ποτέ το "ανόητο τσιγάρο ξανακυλίσματος", ακριβώς γιατί γνωρίζω πια πόσο απατηλό και άχρηστο είναι. Ακόμα και αν με μαστίγωναν, το τσιγάρο αυτό ΔΕΝ θα το άναβα.
ΑΛΛΑ: Το μαστίγωμα υπήρχε. Απλώς δεν άναβα το τσιγάρο. Και εξηγώ.
Και για μην τα παρουσιάσω κιόλας τελείως ρόδινα τα πράγματα (βλ. πρώτο ποστ) και νιώσουν οι υπόλοιποι μαλάκες-που-δεν-κατάλαβαν-το-βιβλίο-και-δεν-πέταξαν-στα-ουράνια-με-το-που-έκλεισαν-το-οπισθόφυλλο-πετώντας-το-πακέτο-στα-σκουπίδια-μια-για-πάντα-για-να-ζήσουν-την-υπόλοιπη-ζωή-τους-μέσα-στην-απόλυτη-ευτυχία... Θα πω λοιπόν ότι τα πράγματα έγιναν πολύ σκούρα... πολλές φορές...
Υπήρξαν βραδιές με ποτάκι... Υπήρξαν βραδιές clubbing... Υπήρξαν κουβεντούλες σε μπαλκονάκι... Υπήρξαν διαλείμματα χαλάρωσης από δουλειές/παιδιά... Υπήρξαν απογοητεύσεις... Υπήρξαν μεγάλες στεναχώριες (με την ασθένεια του συγγενικού μου προσώπου)... Υπήρξαν απογεύματα με κατάθλιψη... Υπήρξε 'αγχώδης συνδρομή' με έκτακτες καρδιακές συστολές (1 εβδομάδα XANAX)... Όλα, όλα, όλα αυτά -και άλλα πολλά- συνοδεύονταν από την απόλυτη επιθυμία για κάπνισμα... Δεν ήταν συνέχεια, ούτε κάθε μέρα, αλλά ήταν αρκετές φορές την εβδομάδα. Και η επιθυμία δεν κρατούσε 5 λεπτά όπως λέγεται συνήθως. Μπορεί να κρατούσε και ώρες. Το μυαλό κολλημένο, εκεί! Απλώς, χάρη στο βιβλίο, ΔΕΝ άναψα (χωρίς το βιβλίο, δεν θα άντεχα ούτε 2 εβδομάδες). Το βάσανο όμως δεν έφευγε. Είχαν περάσει 3 μήνες και δεν είδα βελτίωση στη συχνότητα/ένταση που σκεφτόμουν το τσιγάρο.
Δεν ξέρω, Θανάση. Ίσως φταίει ότι η βλάβη στον εγκέφαλο παραμένει. Ο εθισμός, ειδικά όσο πιο νεότερος εθίζεσαι (εγώ ήμουν 15/16 χρονών), να προκαλεί permanent damage. Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι βασανιζόμουν πολύ, και απ' την άλλη δεν υπήρχε περίπτωση να ανάψω τσιγάρο. Ήμουν μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Και έτσι, άρχισα να 'κλέβω'.
Κάθισα και σκέφτηκα (που λέει και το άσμα) και είπα: Οκ, βασανίζομαι. Αν δεν καπνίσω θα τρελαθώ. Αλλά εάν πάρω έστω και μία τζούρα, τελείωσε!! Δεν ξαναγυρίζω εκεί με τίποτα. Οπότε? Πώς θα γίνει να καπνίσω λίγο χωρίς να ξανα-εθιστώ? Και τότε μου ήρθε μια ιδέα. Ηλεκτρονικό τσιγάρο χωρίς νικοτίνη.
Ξενέρωμα, ξέρω. Αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Αγόρασα ένα ηλεκτρονικό τσιγάρο χωρίς νικοτίνη με άρωμα πράσινου μήλου και τώρα πλέον έχω ηρεμήσει εντελώς. Δεν παίρνω πια τηλέφωνα τον άντρα μου στη δουλειά να του πω "θέλω να καπνίσω" για να με ηρεμήσει. Δεν σκέφτομαι πια καθόλου το 'πρόβλημα'. Δεν βασανίζομαι ΚΑΘΟΛΟΥ. Κι αυτό γιατί με αυτό το πράγμα ξεγελιέμαι!!! Το να εισπνεύσω και να εκπνεύσω 'καπνό' (κάτι που έκανα για 18 χρόνια) δεν είναι πια κάτι απαγορευμένο δια παντός για μένα -ένας απαγορευμένος καρπός μόνο για μένα. Και χωρίς τη νικοτίνη, δεν υπάρχει εθισμός. Δεν το κάνω καν κάθε μέρα. Και δεν το κάνω καν πολύ ώρα (μετά από 2-3 τζούρες, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει reward νικοτίνης, βαριέμαι και το αφήνω). Δεν το παίρνω μαζί μου πουθενά. Απλώς το έχω στο σπίτι και ξέρω ότι όποτε θελήσω μπορώ να 'καπνίσω' και αυτό με ηρεμεί. Μου ξεγελάει τον εγκέφαλο, πώς να το πω.
Θανάση ξέρω ότι είσαι ενάντια στο ηλεκτρονικό τσιγάρο. Εμένα όμως, στη συγκεκριμένη στιγμή, μου προσέφερε διέξοδο (μιλάμε πάντοτε ΧΩΡΙΣ νικοτίνη). Δεν ξέρω αν αποτελώ κακό παράδειγμα για τους υπόλοιπους. Αλλά αυτό δεν κάνουμε εδώ? Συζητάμε για τον φρικτό αυτό εθισμό μας και ο καθένας μας παρουσιάζει τον τρόπο που τον αντιμετωπίζει με βάση την μοναδικότητα της προσωπικότητάς του?
Ίσως να είναι κακή διέξοδος. Ίσως και να βλάπτει και αυτό τα πνευμόνια. Ίσως μ' αυτό να κρατάω επικίνδυνους δεσμούς με το κάπνισμα.
Είναι όμως μια διέξοδος. Η συχνότητα είναι αμελητέα και τα βλαβερά στοιχεία ελάχιστα (γλυκερίνη και νερό). Όσο για τους δεσμούς... δεν νομίζω ότι κόβονται ποτέ στην Ελλάδα που καπνίζουν όλοι σαν φουγάρα.
Δεν κατάφερα λοιπόν να φτάσω στην πλήρη απάθεια όπως την περιγράφεις στο βιβλίο. Τσιγάρο όμως ΔΕΝ ΑΝΑΨΑ. Και ούτε πρόκειται!! Αυτό είναι το καλύτερο που μπορώ.
Τέλος, πληροφοριακά, το συγγενικό μου πρόσωπο ανταποκρίθηκε εξαιρετικά στη θεραπεία και έχει 70% βελτίωση/υποχώρηση της νόσου (ο συγκεκριμένος καρκίνος του πνεύμονα δεν θεραπεύεται -για να μην παίρνουμε θάρρος... απλώς κερδίζεις χρόνο...)
=yes!= ΣΗΜΕΡΑ ΞΕΚΙΝΑΩ ΗΙΙΤ ΚΑΙ SQUATS =yes!=
=yes!= THANX FOR EVERYTHING =yes!=